ในชีวิตของฉันผ่านอะไรมาก็มาก เจอเรื่องราวต่างๆมาก็เยอะ อาจจะมีเสียใจอยู่บ้างในบางครั้งหรือหลายๆครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน ไม่ต่างจากครั้งก่อนๆมากนัก ที่ฉันต้องรู้สึกเสียใจ(เสียใจมากด้วย) เรื่องอะไรนะหรอ จะให้บอกหรือเริ่มยังไงดีอ่ะ ความจริงฉันไม่อยากจะพูด หรืออธิบายเรื่องราวอะไรให้มันยาวมากนักหรอกนะ (เรื่องที่มัันผ่านไปแล้ว)
เพราะรู้ดีว่าความคิดของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน บางคนอาจจะเห็นด้วยไปกับฉันหรืออาจจะไม่เห็นด้วยก็ได้ใครจะรู้ แต่ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ตรงที่ใครจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย ไม่ได้อยู่ที่ว่าใครเป็นคนทำให้เสียใจ ไม่ได้อยู่ที่ว่าใครเปํ็นคนเริ่ม และไม่ได้ทั้งว่าอะไรเป็นตัวต้นเหตุของปัญหา เพราะสิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกเสียใจแบบว่ามากถึงมากที่สุดนั้นก็คือ คำว่าเพื่อน
ใช ่จริงอยู่ว่าสำหรับหลายๆคนการหาเพื่อนอ่ะมันหาง่าย แต่ใครจะรู้ว่าการหาเพื่อนแท้มันจะยากสักเพียงใด ในชีวิตของคนบางคนอาจไม่มีโอกาสได้รู้จักกับคำว่าเพื่อนแท้เลยก็ได้ สำหร้บฉันก็คงจะเป็นเช่นเดียวกับคนบางคน หรือคนหลายคน ที่ไม่รู้ว่าจะได้เจอไหม จะเจอเมื่อไหร ฉันว่ามันหายากมากเลยนะ
ก็คิดดูตั้งแต่ฉันมีเพื่อนมาจนถึง ณ ปัจจุบันยังไม่เคยเจอเพื่อนที่รักและจริงใจอย่างแท้จริงซะที(ถึงแม้จะมีคนหลายคนเลยบอกว่า อยากได้อะไรยังไงเราก็ต้องเป็นฝ่ายเริ่มทำเช่นนั้นกับคนอื่นก่อน เป็นเห็นจะจริงเลย)
ได้ทุนมาเรียนถึงต่างประเทศ ได้เจอกับเพื่อนคนนึง เคยคิดว่าเขาเป็นเพื่อนแท้ เพื่อนที่คอยเป็นห่วงเป็นใย
และคิดมาตลอด ว่าเขาจะอยู่เคียงข้างฉันตลอดในยามที่ฉันท้อแท้ ผิดหวัง เหนื่อยล้า อ่อนแอ ไม่สบาย มีความสุข หรือแม้แต่ในยามที่ฉันมองไม่เห็นใคร ฉันจะเห็นเขาอยู่เป็นกำลังใจให้ฉัน แต่ที่ฉันพูดฉันคิดมานี้ในความเป็นจริงมันไม่ใช่ ฉันก็เพิ่งได้รู้วันนี้เอง ว่าฉันไม่มีเพื่อนแท้
ฉันอยากถามว่าชีวิตของฉัน ไม่เคยคิดหรือต้องการอยากมีเพื่อนมากมายอะไรนักหนา ขอเพียงแค่เพื่อนแท้เพียงแค่คนเดียว คนเดียวเท่านั้น จะไม่ได้เชียวหรือ?
หรือว่าชีวิตนี้จะต้องเจอแต่เพื่อนเทียม
Nessun commento:
Posta un commento